unitas

ūnĭtas, ātis, f. [unus], the state of being one, oneness, unity.

I.

Lit.: singularis numeri unitas. Gell. 19, 8, 11:

linum duplex triplexve sic tortum. ut unitas in eo facta sit,

Cels. 7, 4, 4:

Monotes et Henotes, id est solitas et unitas,

Tert. adv. Valent. 37:

alv ei,

Plin. 5, 9, 9, § 48:

mundi,

Just. 2, 1, 14:

in unitatem coire,

Cels. 4, 19:

inter se implicantur et quasi unitatem faciunt,

Col. 11. 3, 43.—

II.

Trop.

A.

Sameness, uniformity:

si alterum horum diceretur Priamus alterum Hecuba, nullam unitatem assignificaret, quae apparet in lego et legi et in Priamus et Priamo,

Varr. L. L. 8, § 3 Müll;

foliorum unitas in suo cuique genere permanet, praeterquam populo, hederae, etc.,

Plin. 16, 22, 35, § 85: in unitatem venit equester ordo, are brought under one name (that of Equites), id. 33, 2, 8, § 32.—

B.

Unity of sentiment, agreement, concord virtutes ibi esse debebunt, ubi consensus atque unitas erit:

dissident vitia,

Sen. Vit. Beat. 8, 5.